پس از استخراج قسمت عمده ی روغن از دانه های روغنی می توان از

تفاله باقیمانده که کنجاله نامیده می شود برای تغذیه طیور استفاده نمود. که عمده ی کنجاله های دانه های روغنی مربوط به مناطق گرمسیری می باشد. این دانه های روغنی عبارتند از لوبیای روغنی «سویا، بادام زمینی، دانه پنبه و کتان البته در چند دهه ی اخیر استفاده از میوه های گیاه پالم در بیشتر کشورها از جمله اندونزی مورد توجه قرار گرفته که طبق آمار بعد از روغن حاصل از عمل آوری سویا مرتبه ی دوم از نظر تولید را به خود اختصاص داده است.

رده بندی

در رده بندی این گیاه، پالم از سلسله گیاهان، کلاس تک لپه ای «Monocotyledons» و خانواده پالم «Arecaceae » می باشد در این خانواده جنس خرمای روغنی «Elaeis» دیده می شود که دارای دو گونه می باشد گونه هی خرمای روغنی آفریقایی با نام علمی Guineensis Guineensis و گونه خرمای روغنی آمریکایی با نام علمی Oleifera oleifera می باشد.

نواحی کشت:

تولید این محصول به طور خاص در مناطق محدودی از جهان که از نظر آب و هوایی دارای شرایط گرم و بارانی هستند از جمله کشورهای اندونزی، مالزی، غنا و نیجریه صورت می گیرد.

مقدار تولید جهانی کنجاله پالم:

به دلیل کمبود اطلاعات در مورد مقدار تولید این محصول کشاورزی در کشورهای تولید کننده این محصول آمار ارائه شده در مورد میزان تولید کنجاله پالم در کشور اندونزی که به عنوان اصلی ترین و بزرگترین تولید کننده و صادر کننده کنجاله پالم در جهان به شمار می آید به عنوان ملاک و معیار مورد استفاده قرار می گیرد که بدین شرح است: مقدار تولید کنجاله پالم به طور معنی داری همسو با افزایش تولید روغن پالم افزایش یافته که این رقم در سال 2001 میلادی به حدود 34/1 میلیون تن و در سال 2002 میلادی به رقمی در حدود 45/1 میلیون تن رسیده است.

همچنین میزان تولید روغن پالم در کشور اندونزی در فاصله ماه اکتبر سال 2001 تا ماه سپتامبر سال 2002 میلادی به رقمی در حدود 1/9 میلیون تن رسیده است.

به همین ترتیب میزان تولید روغن حاصل از روغن کش هسته پالم در کشور اندونزی در سال 2001 میلادی به رقمی در حدود 12/1 میلیون تن رسیده است.

میزان مصرف جهانی کنجاله پالم:

میزان صادرات محصولات حاصل از روغن کشی میوه پالم که عبارت است از: روغن پالم، کنجاله پالم و روغن هسته پالم از کشور اندونزی به چند کشور اصلی مصرف کننده این محصول به قرار زیر است:

انواع پالم:

سه گونه اصلی پالم که در کشور اندونزی به صورت وسیع کشت می شوند عبارتند از:

کومو، پرسیکو و ینوی. ترکیب تقریبی و مقادیر انرژی قابل متابولیسم کنجاله حاصل از این سه گونه ای اصلی در جدول شماره ی 2-1 شرح داده شده است.

جدول 2-1 ترکیب تقریبی و انرژی قابل متابولیسم سه گونه اصلی پالم در اندونزی

نتایج حاصل از جدول 4-1 نشان می‌دهد که هیچ کدام از نمونه‌های کنجاله‌ی پالم حاوی پروتئین خام بالاتر از 20 درصد نبوده و در میان این نمونه‌ها کنجاله‌ی پالم ینوی بالاترین مقدار پروتئین خام در حدود 24/19 درصد و همچنین دارای بالاترین مقدار فیبر خام در حدود 96/17 درصد می‌باشد.

روش‌های روغن‌کشی هسته پالم:

به طور کلی دو روش وجود دارد: روغن کشی مکانیکی و روغن کشی با حلال

روغن کشی مکانیکی:

در این روش روغن کشی سه مرحله اساس وجود دارد:

عمل‌آوری اولیه هسته، پرس مارپیچ و تصفیه روغن

 عمل آوری اولیه هسته:

عمل‌آوری اولیه مناسب هسته برای استخراج بهتر روغن از هسته پالم مورد نیاز است هسته‌های خوراکی ابتدا تمیز شده که این عمل برای خارج کردن موادی است که ممکن است باعث تخریب پرس مارپیچ شود که این امر باعث افزایش هزینه نگهداری و همچنین افزایش آلودگی محصولات می‌شود.

در ادامه ضربه سخت آسیاب چکشی باعث له‌شدن و ترکیب شدن هسته ها شده و بنابراین هسته‌ها را به قسمت‌های کوچکتری تبدیل می‌نماید، که این فرآیند سطح بیرونی هسته‌ها را افزایش داده و بنابراین عمل پولک کردن هسته‌ها را تسهیل می‌نماید.

در ادامه هسته‌های خرد شده وارد یک آسیاب غلتکی شده که ضخامت دانه‌های قالبی شده به تدریج هنگام عبور آنها از میان غلتک‌های آسیاب کاهش یافته و در هنگام خروج از آسیاب ضخامت آنها به 4/0 – 25/0 میلی‌متر کاهش می‌یابد.

سپس پولک‌ها را در مخازن بزرگی تحت حرارت مرطوب قرار داده که به این مرحله عمل‌آوری با بخار گویند. در این مرحله فلیک‌های هسته در حرارت 104 درجه سانتیگراد به مدت 25- 15 دقیقه قرار گرفته و جهت کاسته شدن میزان رطوبت آنها با حدود 3 درصد حرارت را به 115-110 درجه سانتیگراد افزایش می‌دهند. که هدف از این افزایش حرارت کاهش ویسکوزیته روغن، گسیختن دیواره سلولی هسته و تنظیم میزان رطوبت کنجاله است.