قابلیت بهره­ وري و استفاده از یک اسيدآمينه، عامل مهمی بوده که

برای این منظور، قابليت هضم اسيدهای آمينه مورد نياز طیور همراه با تمامی اسیدهای آمینه یا به صورت تکی با روش­های مختلف تعيين مي­شوند. به نظر می رسد متيونين به اضافه سيستئين با راندمان 60 تا 70 درصد در بافت­های طیور ذخيره مي­شوند. نحوه انتقال اسيدهاي آمينه در دستگاه گوارش طی سه مكانيسم مجزا براي انتقال اسيدهاي آمينه در مخاط روده طیور مشخص شده است. سیستم انتقال اول سيستمي مخصوص اسيدهاي آمينه خنثي است، سيستم دوم براي آرژنين، ليزين و ساير اسيدهاي آمينه بازي و همچنين سيستئين است. سيستم انتقال سوم مخصوص اسيدهاي آمينه اسيدي است. به نظر می­رسد در اين سيستم­ ها بين اسيدهاي آمينه براي انتقال، رقابتي وجود دارد. در حيوان ازدياد برخي اسيدهاي آمينه ممكن است در محل جذب ساير اسيدهاي آمينه كه داراي سيستم انتقال مشابهي هستند، مؤثر باشند. سطح جذب در روده كوچك طیور وسيع است و غلظت اسيدهاي آمينه موجود در جيره طیور ضمن عبور غذا به قسمت تحتاني دستگاه گوارش به علت جذب آن­ها کاهش می­یابد. جذب مجدد اسيدهاي آمينه از لوله­‌هاي ادراري به خاطر وجود مقدار بسيار اندك اسيدهاي آمينه در ادرار، داراي بازدهي كاملي است. به نظر می ­رسد دو محل واسطه در ديواره سلولي وجود دارد و هنگامي كه بين زوج ­هاي اسيد آمينه رقابت معيني وجود داشته باشد، بعضي از نسبت­ هاي تركيبي به جذب دو اسيد آمينه كمك مي­كند. براي مثال متيونين م ي­تواند به عنوان يك واسطه ساير اسيدهاي آمينه از جمله لوسين و اسيدهاي آمينه مشابه را كه خنثي هستند عبور دهد. به وضوح روشن است كه تعدادي از اسيدهاي آمينه با كاتيون­ هاي چند ظرفيتي متصل مي ­شوند. شواهد معتبري وجود دارد كه مؤيد عبور يون­ هاي فلزي از غشاي سلول به كمك اين اتصال است. همچنین، متيونين می­تواند به عنوان يک عامل چربي­سوز از طريق دخالت در تعادل پروتئين و يا از طريق اهداء گروه متيل و همچنين دخالت در سنتز کولين، بتائين، سوخت و ساز اسيد فوليک و ويتامين B₁₂  در طیور عمل کند. متيونين با دادن گروه متيل در متیلاسیون اتانول آمين دخالت داشته و به طور مستقيم براي سنتز لسيتين استفاده مي ­شود. بدن از طريق لسيتين، حمل و نقل چربي­ها را تسهیل می­کند. همچنین متيونين در سنتز ال-کارنيتين نقش داشته که این ترکیب از اهميت زیادی براي بتا-اکسيداسيون اسيد چرب با زنجيره بلند برخوردار است. بنابراين، مکمل متيونين راهي براي کاهش مقدار چربي شکمي و افزايش وزن بدن به شمار می­آید. ترکیب-S آدنوزيل متيونين در تعدادي از واکنش­ هاي بدن، مانند نگهداريDNA ، تشکيل اپي ­نفرين و کولين و گلوتاتیون مورد استفاده قرار مي­ گيرد. متیونین در انتقال گروه متیل با ترکیباتی نظیر کولین و بتائین همکاری می­نماید. در این ارتباط متیونین در سنتز پورین­ها و پیریمیدین­ها و در نتیجه سنتز رشته­های DNA و RNA، متابولیسم هورمون­های آدرنالین و نوروآدرنالین، متیلاسیون هیستامین، تولید کراتین و کارنیتین، سنتز پلی آمین­ های بیوژنیک نقش دارد.

 منابع و احتياجات متيونين

متيونين به عنوان اسيد آمينه محدود کننده در جیره­ های طیور بر پایه ذرت و سويا مطرح است. بنابراین استفاده از مکمل DL- متيونين در جیره­ های غذایی جوجه طیور­هاي در حال رشد، امري معمول است. پرندگان توانايي استفاده از هر دو شکل D وL  (به نام مخلوط راسميک)، متیونین را دارا هستند. مکمل متيونين توسط تخمير، استخراج و يا هيدروليز پروتئين و يا مانند بسياري از اسيدهاي آمينه تجاري از طريق تخمير باکتريايي توليد مي­شود. از آنجا که استفاده از موجودات زنده دچار دستکاری ژنتيکي در توليدات آلي مجاز نيست، و متيونين در سطح بالا برای حیات آن­ها سمي است، به همین منظور تولید متیونین به روش تخمیری، نمي­ تواند مقرون به صرفه باشد. بنابراين، توليد متیونین محدود بوده و توليد طبيعي متيونين نمي­تواند به عنوان راه توليد باشد. متيونين را مي­توان از پروتئين­هاي سالم و دست نخورده استخراج و يا تا حدي با هيدروليز پروتئين­ها، آن را جداسازی و تخلیص کرد، اما اين گونه محصولات در بازار براي دام وجود ندارند. متيونين موجود در ذرت و کنجاله سويا از قابليت هضم بالایی (%91) برخوردار است، اما متيونين موجود در کنجاله کتان (%82)، و کنجاله کنجد (%42) قابلیت هضم پایینی دارند. در حالي که ذرت داراي متيونين نسبتأ کمي است، اما گلوتن ذرت ميزان متيونين بالایی را (%1.46) دارا می­باشد. پروتئين سيب زميني داراي متيونين بالاست (%1.64) که در حال حاضر در اروپا مورد استفاده قرار مي­گيرد. پروتئين­های حيواني نیز کيفيت بالایی داشته و منابع خوبي از متيونين به شمار می­آید. پودر گوشت و استخوان مواد تشکيل دهنده مهم پروتئين حيواني در جیره­ هاي غذايي طيور بوده، اما استفاده از آن­ها در تغذیه دام ممنوع می ­باشد. با اين حال، ساير محصولات حيواني، مانند پودر ماهي (%1.68 متيونين) و محصولات لبنی (%2.56) را مي­توان مورد استفاده قرار داد. تأمين متيونين کافی براي طیور با استفاده از سطوح بالای پروتئین (کنجاله سويا) در جیره باعث آسيب­های زيست محيطی جدی می گردد. در پرندگان ضایعات پروتئين به صورت اسيد اوريک دفع می­شود، که به آب و آمونياک شکسته مي­ شود. براي دفع پروتئين بيش از حد، آب اضافي مورد نياز است، که بستر را مرطوب ساخته و رشد ميکروبي را افزايش مي­دهد. رطوبت بالای بستر، محيط مطلوبی براي پاتوژن­ها ايجاد نموده و مي­تواند باعث سوختگی عضلات سینه و ران شود. آمونياک بيش از حد مي ­تواند باعث مشکلات تنفسي، و افزایش حساسيت طیور به بيماري­ هاي ديگر نظیر عفونت­ های تنفسی شود. همچنين سوخت و ساز بيش از حد نیتروژن مي­تواند باعث آسیب کليه­هاي پرنده شود. به علت استرس ناشی از پروتئين مازاد در جیره پرندگان اندازه غده آدرنال افزایش می­یابد. بر اساس NRC (1994) غلظت متيونين مورد نیاز در جيره آغازین نبايد کمتر از 0/5 درصد باشد. با اين حال اوهتا و ایشی­باشی (1995) توصيه مي­ کنند که براي رشد بهينه 0/3 درصد متيونين نياز است. بدون در نظر گرفتن کل اسيدهاي آمينه گوگرد دار، سطح متيونين جيره به بيش از0/7درصد برسد عملکرد و رشد کاهش مي ­يابد. تاکاهاشي و همکاران پيشنهاد کردند که محدود کردن اسيدهای آمينه گوگرد ­دار، هيچ تاثيري بر عملکرد درصد لاشه طیور ندارد. میزان احتیاجات متيونين براي مراحل آغازین، رشد و پاياني بستگي به سرعت رشد پرنده دارد که این میزان می ­تواند تحت تأثیر سن جوجه و سطح انرژی جیره نیز قرار گیرد. کمیتهNRC  احتیاجات اسيدهای آمينه بر اساس مقدار کل را بیان می­کند، اما بيکر مشخص کرد که براساس اسيد آمينه قابل هضم، نياز جوجه ­هاي گوشتي به متیونین در مرحله آغازین، %0.41 می­باشد. پروتئين و اسيد آمينه مورد نياز با توجه به نوع توليد (گوشت يا تخم مرغ)، جنس، سن، درجه حرارت محيط، شرایط استرس زا، گونه، ژنتيک پرنده متفاوت است، به عنوان مثال، نياز اسيدهای آمينه براي خروس بالغ بيشتر از مرغ است. پيتر و همکاران دريافتند که سطح پروتئين از %20 در مرحله آغازین براي رشد آهسته پرندگان مناسب است، و پس از 6 هفته، محتواي پروتئين را مي ­توان به %17.5 کاهش داد. نگرانی آن است که پرندگان با رشد سریع، با کاهش متيونين در جیره غذايي مواجه شوند، که باعث اختلال در عملکرد سيستم ايمني بدن طیور و پر درآوري فقیر، کاني­باليسم و مرگ و مير شود.گزارشات مختلفی در مورد نیازمندی­ های متيونين برای جوجه ­هاي گوشتي طیور وجود دارد، به عنوان مثال، ويلسون و هارمس پيشنهاد کردند که سطح 400 و 750 میلی­ گرم در روز برای جوجه­ های گوشتی طیور مورد نیاز است.